It was May 24 2008, ang araw na hindi ko sukat akalaing darating sa buhay ng aking kaibigan at gurong si Kuya Nilo.Nakilala ko si kuya Nilo nung ako ay disesyete anyos pa lamang sa isang simbahan, Myembro sya ng Grupong kung tawagin at ADS (Arts & Design Services) or otherwise known as (Always Desiring to Serve jesus) sya ang production manager ng panahong iyon. naging idolo ko sya hindi lang sa pag hawak ng pinsel ganun din sa galing nya sa computer, kakaunti pa lang ang marunong gumamit ng photo shop by that time pero kami ay nag papaka dalubhasa na sa pag gamit nito. nanalo kami ng 2nd place sa 2nd graphic expo, nagkaron ng mga proyekto, at kung wala kaming pera ay ginagawa naming negosyo ang pag sali sa mga drawing contest.
Masyadong malawak ang nais marating ni Kuya nilo hanggat nag sanha sangha na ang aming kalaman mag mula sa simpleng graphics eh natuto syang mag 3d animation, video editing, web designing, programing halos ata lahat ng pwedeng pagka kitaan sa computer ay nais nyang ma tutunan at ang na kakatuwa ay lagi nya akong kasama hindi nya ipinag damot sa akin ang lahat ng kanyang na lalaman .
hinding hindi ko makakalimutan nung minsang may isang proyekto kaming na ngangailangan ng flash. nung panahon na iyon ay hindi namin alam kung ano iyon. pero nagka ipitan na kaya umoo sya sa pyekto, at ng natapos ang meeting tinanong ko sya kuya nils marunong ka ba ng flash? sagot nya HINDI kaya punta tayo ng book store bili tayo ng book. langya kung ako ay isang cartoons malamang eh na laglag ang panga ko sa lupa. pero na tapos namin ang proyektong iyon.
marami ring naging kasintahan si kuya nilo at marami ring naging break ups. at itong huli ay na kilala nya si ate pau na syang naging kasama namin sa bawat video coverage namin andun din sya sa pag pupuyat ni kuya nilo sa pag lalaro namin ng online-games. minsan pag kumukuha kami ng video sa kasal binibiro ko si ate pau, kailan kaya darating ang araw na ikaw naman ang kukunan ko. na tatawa lang sya dahil hindi pa ata sya ni yayakag ni kuya nilo. hanggang sa dumating ang Mayo 24 2008 ang araw ng kanilang kasal.
Hinding hindi ko ma kakalimutan ang sabi ni ate pau kay kuya nilo sa kanilang wedding vows. ito ang sabi nya " Nilo hindi ko akalain na ma kikita kita ngayon dito " then tears fell down from their eyes pati ako ay na iyak dahil matapos ang napakaraming pag subok at sakit na dinanas ni kuya nilo eh naka tagpo din sya ng kapahingahan. matapos ang ceremony nag salita ulit si ate pau at nag pasalamat sa lahat at sabi nya " meng salamat dati tayo ang nakuha ngayon ako na ang kinukuhan nyo " natuwa ako at naalala ang ko isang text mula sa babaeng minahal ko.
" I believe in happy endings
Though I've only known a few
For as rare as they are
Like a bright falling star
I found one in you"
