Hindi ko sukata akalaing darating ang araw na ito na kinakailangang sumulat ako about my lola. she passed away 2 weeks ago pero ngayon lang na tuyo ang luha ko upang sumulat ng pamamaalam sa kanya. she is one of the most important woman in my life the only person who listens to all my views and opinion without questioning me or judging me she will just give her sweet smile and mess my hair saying ang galing talaga ng apo ko. sya ang aking bugado when shes aroun im untouchable hindi mo pwedeng galawin ang paboritong apo ni nana itas. na alala ko noong akoy bata pa lamang madalas nya akong gising ng madaling araw para mag siga ng mga tuyong dahon at sabay naming aabangan ang pag daan ng nag lalako ng pandesal at kesong puti at sabay kaming mag aalmusal. marami syang kwento tungkol sa mga agimat at panahon ng hapon and those stories i will miss the most. marahil nga ay nag lakihan na ang kayang mga apo at nagkaron na ng kanya kanyang buhay at nakita ng Diyos na wala na syang kausap at ang kanyang lumbay kaya pina uwi na sya. i will miss you inay patawad wala ako ng madaling araw na umalis ka. hanggang sa muling pag kikita inay. mahal na mahal kita.
"madaling maging tao, mahirap magpaka tao" - inay
